فصدی که در طب نوین با آنژیوکت یا نیدل(سر سوزن) و یا ست سرم گرفته می‌شود مد نظر طب سنتی نبوده و نیست و این امر در طب کلاسیک ابداع شده و تقریبا سود آنچنانی برای بدن ندارد و فصد حقیقی ،فصدی است که اخلاط اضافه بدن با فشار ، خوب خارج شود مانند سودا یا بلغم... نه پلاسما(مواد مغذی و هورمون) و مواد مفید خونی
در طب سنتی ایران، فصد به‌عنوان یکی از روش‌های اصلی برای تعادل اخلاط و پاکسازی بدن مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این روش بر این باور استوار بود که با خارج کردن خون از نقاط خاصی از بدن، می‌توان به تقویت سلامتی و درمان بیماری‌ها کمک کرد.
جالب است که بدانیم فصد برای درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها، از جمله تب‌ها، التهابات و حتی برخی اختلالات روحی به کار می‌رفته است. متخصصان طب سنتی با در نظر گرفتن مزاج فرد، فصل، و شرایط محیطی، تصمیم می‌گرفتند که آیا فصد مناسب است یا خیر. انتخاب محل فصد و مقدار خونی که باید خارج شود نیز بر اساس دانش و تجربه آن‌ها تعیین می‌شد.
نقش فصد در فرهنگ‌های مختلف
۱. مصر باستان: در مصر باستان، فصد به‌عنوان روشی برای پاکسازی بدن و درمان بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت. مصریان معتقد بودند که بیماری‌ها ناشی از تجمع "مواد بد" در خون هستند و با فصد می‌توان این مواد را از بدن خارج کرد.
۲. یونان و روم باستان: پزشکانی مانند بقراط و جالینوس بر اهمیت تعادل اخلاط چهارگانه (خون، بلغم، صفرا و سودا) تأکید داشتند. آن‌ها فصد را راهی برای بازگرداندن این تعادل می‌دانستند. در روم، فصد به‌طور گسترده‌ای توسط پزشکان انجام می‌شد و حتی به سربازان برای حفظ سلامتی توصیه می‌شد.
۳. طب سنتی چینی: در چین، اگرچه فصد به‌شکل غربی آن رایج نبود، اما روش‌هایی مانند "کوپینگ" یا حجامت خشک برای تحریک جریان خون و انرژی "چی" به‌کار می‌رفت. این روش‌ها هدف مشابهی در تعادل انرژی‌های بدن داشتند.
۴. هند باستان: در آیورودا، نظام پزشکی سنتی هند، پاکسازی بدن از سموم اهمیت زیادی داشت. روش‌هایی مانند "رکتاموکشان" که شامل خون‌گیری بود، برای درمان برخی بیماری‌ها استفاده می‌شد.
زالو تراپی در گرفتگی عروق قلبی